Warto na początek zadać sobie pytanie, dlaczego w ogóle tłoczymy olej z roślin… Otóż proces ten jest częścią szerszego zjawiska zwanego fitoterapią, która polega na wyodrębnianiu z różnych roślin konkretnych substancji o sprecyzowanych właściwościach fizykochemicznych, a następnie stosowaniu ich w określonych celach. Tłoczenie na zimno jest jednym ze sposobów ekstrakcji, czyli procesu rozdzielczego mającego zachowywać możliwie największą ilość bardzo wysoko cenionych tzw. składników aktywnych.
W przypadku rokitnika oleje pozyskuje się za pomocą ekstrakcji mechanicznej lub tłoczenia na zimno różnych części tej rośliny. Jest ona bowiem na tyle wyjątkowa, że zawiera olej w różnych swoich częściach – zarówno w owocach, jak i nasionach. Z miąższu owoców można pozyskać 15–20% oleju, z kolei z nasion 8–20%, a sam skład poszczególnych roślin zależny jest od ich cech morfologicznych, takich jak odmiana, wielkość, dojrzałość czy wybarwienie owoców, a także od warunków klimatycznych, w jakich występują oraz metod i czasu ich zbiorów. Tłoczenie na zimno pozwala minimalizować utratę cennych składników zawartych w rokitniku, który charakteryzuje się m.in. unikalnym składem kwasów tłuszczowych. W oleju z nasion znajdujemy sporą ilość kwasów omega-3 (23–26%), omega-6 (34–40% kwasu α-linolenowego) czy kwasu palmitynowego (ok. 26,3%). Pulpa stanowi z kolei niezwykle cenne źródło kwasu tłuszczowego z grupy omega-7, natomiast kwas omega-9 występuje w różnych stężeniach w obydwu olejach.
Zastosowanie metody tłoczenia na zimno pozwala w łatwy sposób pozyskiwać substancje, które dostarczają organizmowi wielu cennych składników. Poza wspomnianymi kwasami z grupy omega olej z rokitnika jest bogaty w takie substancje aktywne, jak sterole, związki fenolowe, karotenoidy, fosfolipidy czy tokoferole. Olej ten odznacza się także wysoką zawartością witaminy A, ale wiele osób docenia go głównie z uwagi na nieprzeciętną ilość witaminy C, która w tej roślinie jest wyjątkowo trwała.
